Դ. ՅԱՆԴԻՄԱՆՈՒԹԻՒՆ ՄՈԼՈՐԵԼՈՑ՝
Ի ԳԻՏՈՒԹԻՒՆ ԱՍՏՈՒԱԾՊԱՇՏՈՒԹԵԱՆ
ԶԻ ԱՆՀԱՄԵՄԱՏ է ամենակալ Ամենասուրբ Երրորդութիւն; Եւ յանսկիզբն Էութենէն եւ ի Մշտնջենաւորութենէն հաստատեցան ամենայն արարածք՝ երեւելիք եւ աներեւոյթք:
Երկինք եւ երկիր եւ ամենայն որ ի նոսա՝ ի Միոյ Արարչէն արարան, ամենակարող Զօրութեամբն, ամենակալ Լուսովն, եւ կենդանարար Տերամբն:
Զի լի են արարածք ամենայն փառօք Նորա՝ որ ամենիմաստ եւ ամենագէտ եւ ամենատես բարերար կամօքն Իւրովք խնամէ զարարածս իւր, զոր յոչընչէ եւ ի չգոյէ գոյացոյց զհոգեւորս եւ զմարմնաւորս, զշնչաւորս եւ զանշունչս:
Եւ զտարերս ամենայն չորիւք՝ յեղանակօք յարդարեաց, բարձրութեամբ եւ խորութեամբ, լայնութեամբ եւ ընդարձակութեամբ: Եւ զոր արար կենդանիս եւ անմահս՝ մտաւորս եւ բանաւորս, որ են գունդք հրեշտակաց եւ երկնաւոր զօրք, որ կարգեալ են ի պատիւ եւ ի պաշտօն՝ եւ յանդադար փառաբանութիւն Ամենազօր Տէրութեան:
Կացոյց եւ լուսաւորս յերկինս՝ յառաջնորդութիւն, եւ ի փոփոխումն աւուրց եւ ժամանակաց՝ ի սնունդ մարդկան եւ ամենայն կենդանեաց եւ բուսոց եւ տնկոց:
Նա եւ զհուր եւ զջուր, զամպս եւ զհողմս յարդարեաց ի պէտս ազգի ազգի բուսոց եւ տնկոց:
Որ ի պէտս մարմնականս արարան՝ իւրաքանչիւր պտղովք եւ սերմամբք. եւ որ ի ջուրս են՝ ղուղակք եւ ձկունք, ազգ գազանաց՝ պէսպէս բնութեամբք եւ զանազան կերպարանօք ի ծովու եւ ի ցամաքի, մեծամեծք եւ փոքունք, քաղցրունք եւ դառինք՝ շահեկանք եւ անշահք:
Նմանապէս ի տունկս եւ ի բոյսս՝որ ի պէտս երեւին մարդկան՝ եւ ո՛չ Արարչին արարան:
Ոսկի եւ արծաթ, եւ պղինձ եւ երկաթ, եւ պատուական քարինք եւ անարգք՝ ի պէտս մարդկան, ի վկայութիւն մեծին Աստուծոյ հաստատեցան:
Եւ ի չորից նիւթոց՝ զերեւելիսս եցոյց. խոնաւ եւ ցամաք, ցուրտ եւ ջերմ՝ յԱստուծոյ կազմեցան:
Եւ ի նոյն նիւթոյ արարեալ զմարդն՝ եւ շնչեաց ի նա հոգի կենդանի եւ անմահ, մտաւոր եւ բանաւոր: Եւ խառնեաց զհոգեւորն ընդ մարմնաւորն՝ զի զհանդէս մտերմութեանն ցուցցէ առ Արարիչն. ժուժկալեալ հոգեւոր սիրով՝ պահիցէ զպատուիրանն ահիւ Տեառն. զի հաճոյացեալ Աստուծոյ՝ ժառանգորդ լիցի անվախճան ուրախութեանցն:
Զի «Արար՝ ասէ154154. Ծն․ Ա 27։, զմարդն ի պատկեր Իւր՝ եւ տէր ամենայնի կացոյց զմարդն, եւ զպատկերի Իւրոյ արար զնա»՝ որ ըստ Քրիստոսի մարմնանալոյն է իմանալ:
Եւ անձնիշխան կամօք մեծարեաց զմարդիկ՝ որպէս զհրեշտակս. եւ ելից իմաստութեամբ եւ գիտութեամբ՝ եւ տեղեակ ամենայն հանգամանաց, եւ խրատու(վ) հոգեւոր իրաց՝ առ ի հաճոյս տէրութեանն Իւրոյ, զի լիցի տեսուչ Արարչին արարածոց՝ ըստ պատուիրանի Նորա: Եւ զամենայն տարերս ի գործ արկցէ արուեստիւ հանճարոյն մարդոյ՝ առ ի շինութիւն աշխարհի ըստ գաւառաց եւ քաղաքաց, այլ եւ կահս եւ կազմած եւ անօթս ըստ արուեստիցն կազմեսցէ՝ առ ի պէտս վարուց աշխարհիս, որով պէտք տնօրինին:
Եւ շնչաւորաց անասնոց եւ գազանաց եւ թռչնոց ետ բարս եւ ուշ՝ առ ի պէտս: Որոց ուշն՝ զբարսն շարժող առնէր գոյացութեան, եւ բարուց նոցա՝ վարդապետ զմիտս մարդկան, առ ի պէտս իւրաքանչիւրոցն՝ եւ մերոյ սպասաւորութեանս:
Եւ ի նոսին են մանունք եւ մեծամեծք, անարգք եւ շահեկանք, պիտանիք եւ անպիտանք, զազիրք եւ գեղեցիկք, զի երեւեսցի՛ լաւն ի վատթարէն, եւ անարգն՝ ի պատուականէն, որպէս եւ ի խաւարի լոյս երեւի՝ եւ ի գազանաց զգօնն, եւ ի թիւնաւորաց՝ անմեղանչականն, եւ յանշահեկանէն՝ շահեկանն:
Սոյնպէս է եւ ի տունկս եւ ի բոյսս այլագոյնք հոտովք եւ համովք՝ քաղցր եւ դառն, անոյշ եւ անհամ՝ զի երեւեսցի լաւն ի վատթարէն, որ առ դարման եւ առ բժշկութիւն կազմեցան կարգեցան՝ ըստ ներգործութեանն Աստուծոյ:
Եւ են որ անծանօթք են, եւ են որ ծանուցեալք՝ ըստ տեղեաց տեղեաց: Է ինչ եւ ի սողունս՝ իրաց ինչ ի պէտս, որպէս յօձիցն՝ ասէ, զթիրակէն:
Զի այսպէս յօրինեալ Արարչին զնախախնամութիւն յարարածս Իւր՝ որ երեւին եւ որ ո՛չն երեւին: Եւ այսր ամենայնի տէր եւ իշխան եւ ժառանգաւոր արար զմարդն՝ երեւելեօքս արուեստաւոր մտօք:
Զի յոչընչէ արար զամենայնս՝ եւ թագաւորեցոյց զմարդն եւ մեծարեաց, զի նովաւ ծանիցի Արարողն՝ եւ փառաւորեսցի միշտ. եւ մարդն ծանիցէ զինքեան զպատիւն՝ որ յանպատուութենէ ի պատիւ վերաբերեաց յամենայն արարածոց: Որ արուեստաւոր խելամտութեամբ որ յԱրարչէն՝ կարիցէ ի գործ արկանել զշնչաւորս եւ զանշունչս. զի երեւեսցի գործ իմաստութեանն ըստ ամենայնի՝ որք ընդ հնազանդութեամբ են անկեալք ի Տեառնէ, ի գործ պիտոյից եւ կամ առ շինութիւն եւ ի զարդ՝ կամ առ այլ ինչ փարթամութիւնս. յայսոսիկ վայելելով իշխանական ճոխութեամբն՝ փառաւորեսցէ միշտ զԲարեգործողն:
Զի այսքան պատիւ տուաւ մարմնաւորացս՝ որպէս եւ հոգեղինացն եւ անմահից անմարմնոցն, եւ արար ընտրողս եւ գովողս արարչութեանն՝ որ միշտ օրհնեսցեն զՆա ի ձեռն օրինաց եդելոց: Զի իւրեանց իշխանակա՛ն կամօքն հաստատեսցին ի հաւատս ճշմարտութեանն՝ եւ ընտրեսցեն զԱրարիչն եւ զխնամիչն միմիանց, զԴարմանիչն եւ զդարմանաւորսն, զԿեցուցիչն ամենայն կենդանեաց՝ որով լնու զպէտս պիտոյից ամենայն արարածոց:
Եւ զի արժան է յամենայն ժամ կարդալ առ Նա՝ եւ խնդրել զայցելութիւն հոգեւորաց եւ մարմնաւորաց, եւ գործակից լինել բարերար կամաց Նորա՝ եւ անվնաս մնալ առ երախտաւորն Աստուած:
Եւ այսո՛ւ օրինակաւ փոխել ի վատթարէն ի լաւն՝ յանարգանացն ի պատիւ, ի ծառայութենէ՝ յազատութիւն Որդւոյն Աստուծոյ, եւ յընդանութիւն ճշմարիտ հաւատոցն՝ որ ի Հայր եւ յՈրդի եւ յԱմենասուրբ Հոգին. ժառանգաւորք լինել երկնից արքայութեան՝ եւ անվախճան երանութեան:
Զի Նա է Արարիչ ամենայնի՝ որ արար զպաշտօնեայս Իւր հոգիս, եւ ի բոց հրոյ՝ զվերին զօրսն, եւ զմարդիկ յերկրէ ստեղծեալ աստստին՝ եւ զկեալն ունի դարմանօք:
Որք եւ ի հրեշտակաց դաստիարակին ի հոգեղինացն վարս՝ ըստ նախախնամութեանն Աստուծոյ, որ զօրէնսն յօգնականութիւն ետ՝ որ ի հրեշտակաց քարոզեցաւ:
Այլ եւ ի մարդկանէ հաճեցաւ Աստուած, քարոզ լինել ճշմարիտ աւանդիցն՝ որք հաւատարիմ գտան ի պատուիրանս Նորա, եւ հաճոյեցան Աստուծոյ՝ եւ զբազումս ի մարդկանէ դարձուցին յԱստուածագիտութիւն, եւ յուղղութիւն՝ ըստ կամաց Արարողին կենաց:
Եւ որք արհամարհոտք գտան ի լուր Աստուծոյ, եւ նանրացեալ ի խորհուրդս իւրեանց, եւ խաւարեալ անմտութեամբ՝ սիրտք նոցա, որպէս ասաց Առաքեալ163163. Եփես. Դ 17 (18 - Անթ.): ՝ զրկեցան յամենառատ բարերարութեանցն:
Զի ո՛չ միայն զխնամս Արարչին արգելին իւրեանց անհնազանդ բարու(վ)քն, եւ յետս ընդդէմ գնացիւքն՝ այլ եւ զբարկութիւն Աստուծոյ յինքեանս շարժեցին յարդար եւ ի մարդասէր Դատաւորէն, եւ անկան ի փառաց եւ ի պատուոյ՝ ի նախախնամութենէ բարերար կամացն, եւ ի հրեշտակաց դաստիարակութենէ՝ որ զօրավիգն էին:
Այլ որք մտերմութեամբ կացին, մնացին համբերութեամբ յամենայն նեղութիւնս՝ ի Նորին խնամսն վայելեն աստ եւ ի հանդերձելումն:
Եւ որք մոլորեցան ի ճշմարտութենէ անտի՝ բարկութիւն Աստուծոյ կայ մնայ ի վերայ նոցա: Զի զտարերս ամենայն՝ աստուածս արարին, զշնչաւորս եւ զանշունչս, զջուր եւ զհուր:
Զի ջուրն ի պէտս կենդանեաց արարան յԱստուծոյ՝ որ արբուցանեն զերկիր, եւ դարձեալ ապականին՝ նեխելով եւ նուազելով:
Եւ հուր առ ի պէտս մեր արարաւ՝ որ դարմանօք վառի եւ սպասաւորէ մեզ, եւ ի պակասել կերակրոյն՝ շիջանի եւ ապականի:
Նոյնպէս եւ հողմք եւ ամպք ի պէտս եւս այլ արարածոց արարան՝ եւ ո՛չ ինքեանք եղեն, եւ ապականացուք են՝ յորդելով եւ պակասելով, օգտել եւ վնասել՝ զիւրեանց տկարութիւնն ցուցանելով:
Եւ երկինք եւ երկիր՝ ո՛չ ինքեանք եղեալք, եւ որ ի նոսա զեռունք իցեն եւ անշունչք այլ՝ յԱստուծոյ արարան, եւ ապականացուք են: Երկինք լուսաւորօք, եւ երկիր կենդանեօք եւ բուսովք եւ տնկովք, եւ ամենայն ձեռակերտօք արուեստից, որ ստեղծանեն պատկերս յարարածոց՝ Աստուծոյ աստուածս, սուտ են եւ ապականին՝ որպէս իմաստնոց է քաջայայտ:
Նա եւ ոսկի եւ արծաթ, եւ ականք պատուականք, եւ պղինձ եւ երկաթ ի մարդկանէ ճարտարաց ի պէտս ինչ իրաց կազմին, եւ կամ ի զարդ ինչ նիւթոյ հասարակաց արարչին՝ առնելոյ իմաստութեանն Աստուծոյ նախախնամեալ:
Զի երկինք եւ երկիր եւ չեն, եւ ամենայն զարդ նոցա՝յ Աստուծոյ արարան յոչընչէ, աստուածք՝ տարերքս ամենայն, այլ արարածք՝ հասարակաց Արարողին:
Արարածք են Աստուծոյ եւ լուսաւորք՝ արեգակն եւ լուսին, եւ աստեղք ամենայն, որք իւրեանց փոփոխմամբն ցուցանեն զիւրեանց սպասաւորութիւնն ըստ սահմանելոյն՝ այլ եւս արարածոց: Եւ յայտ առնեն մեզ եթէ արարածք են օգտելով եւ վնասելով, ամարանի ջերմամբքն եւ ցրտութեամբ ձմերանոյ՝ մանրապատում օգտի շահիւք, եւ վնասակարութեամբ՝ որպէս իմանալի է:
Զի որպէս մարդիկ ո՛չ կացին ի պատուիրանապահութեան Աստուծոյ, եւ ըստ հրամանի Դարմանողին յօգտակարսն վայելեցին՝ այլ նանրացան, այնպէս եւ դարմանիչ արարածք փոփոխեցան յօգտակարացն ի վնասակարս:
Որպէս ձմեռն ո՛չ միայն զովացուցանէ՝ այլ եւ սպանանէ. եւ ամառն ո՛չ միայն ջեռուցանէ՝ այլ եւ խորշակահար առնէ. եւ հուր ո՛չ միայն ջեռուցանէ եւ զպէտսն լնու՝ այլ այրէ եւ ապականէ. եւ ջուր ո՛չ միայն արբուցանէ զերկիր՝ այլ եւ ողողէ եւ վնաս առնէ:
Այսպէս եւ ամենայն դարմանքն՝ որպէս իւղ եւ մեղր, եւ գինի եւ այլն ամենայն՝ ըստ նմին օրինակի:
Եւ չափո՛վ են խնամք դարմանոցն՝ եւ անչափն տանջանք եւ մահ: Զի սանձեսցէ զժպիրհ եւ զյանդուգն կամս ագահութեան, եւ զանձիշխան կամացն զհոսումն, եւ ի վայր ցնդումն անառակութեան եւ անխնայ չարութեան՝ որ է ճանապարհ անդորր, որ տանի ի կորուստ:
Եւ նեղ եւ նուրբ ճանապարհ սիրոյ եւ արդարութեան օրինացն՝ որ տանի ի կեանսն, յաղագս սրբութեան եւ ճշմարտութեան՝ որ ընթացուցանեն զճանապարհորդն ի դուռն կենաց եւ փրկութեան:
Զի այսպէս՝ երեւելեօքս եւ աներեւութիւքն, ահիւն Աստուծոյ սանձահարեալ զանձն ի զգաստութիւն՝ եւ զդժպհութիւն եւ զյայրատութիւն անձնիշխան կամացն լուծանել ի չարէ, եւ ի բարիսն շարժել եւ յորդորել, ըստ օրինացն կշռել եւ խորհել, ասել եւ առնել՝ որ ի հաճոյս Աստուծոյ աւարտի, ճշմարիտ վկայութեամբ Սուրբ Գրոց:
Եւ մի՛ անկանել ի բազմախոյզ խնդիրս՝ որ վրիպեցուցանեն ի սուրբ հաւատոց: Զի ճշմարիտ գիտութիւն իմաստիւք կենարար՝ շահիւքն լցուցանէ միշտ. եւ ամրացեալ պահպանութեամբ պատուիրանին ի հոգեւոր վարդապետութենէն՝ կայ մնայ անսասանելի:
Այլ եւ զամուրս ամենայն քակէ զհպարտացեալս ի վերայ գիտութեան Աստուծոյ՝ եւ ածէ ի հաւանութիւն հաւատոցն168168. Բ. Կորնթ. Ժ 4: :
Զի մինչ մարդն հնազանդէր օրինացն Աստուծոյ՝ եւ գազանք թունաւորք հնազանդէին մարդոյն, որպէս տեառն՝ եւ թագաւորի: Որպէս Դանիէլին՝ որ եկաց ի պատուիրանին, եւ որպէս երեք մանկունքն ՝ի հնոցին171171. Դան. Զ 18, Գ 4: , եւ որպէս ծովն՝ Պետրոսի. նաեւ ամենայն սրբոց արարածք հնազանդեցան՝ ի կամաց Աստուծոյ:
Եւ որք ապստամբք են ի պատուիրանէն Աստուծոյ՝ ամենայն արարածք շնչաւորք եւ անշունչք հակառակս յայտնին. եւ երկիրս ամենայն տնկովք եւ բուսովք՝ յապականութիւն դառնան: «Արար՝ ասէ172172. Սաղմ. ՃԶ (Ճէ- Անթ.) 34: , զերկիրն պտղաբեր՝ յաղտաղտուկ, վասն չարութեա՛ն բնակչացն»:
Եւ որքա¯ն ջանք եւ հնարք եղեն սրբոցն՝ զմարդիկ ածել յուղղութիւն հաւատոց, օրինօքն եւ Աւետարանաւն Քրիստոսի: Սոյնպէս եւ մարդկան ըստ Աստուծոյ շնորհին՝ հնարի՛ւք ածել ի հնազանդութիւն զգազանս, եւ զանասունս եւ զթռչունս. արբանեկեալ պիտոյիցն՝ եւ զերկիր ի գործ արկանել ի պէտս:
Եւ առ հուր եւ առ ջուր եւ հողմ՝ հնարիւք սպասաւորս առնել մեզ, իմաստութեան Աստուծո՛յ առաջնորդեալ: Եւ նախախնամութիւն Արարչին աներեւութաբար ներգործէ ի մե՛ր հնազանդութիւն՝ գազանաց եւ անասնոց, եւ թռչնոց եւ սողնոց եւ զեռնոց՝ որ ի ծովու եւ որ ի ցամաքի են:
Զի եթէ ո՛չ էր ահ Տեառն ի վերայ մեր՝ամենեքեան զմեզ սատակէին:
Եւ ուր ուրեք վնասիցեն զմեզ՝ յերկիւղ Աստուծոյ շարժեն, զի վերաբերեալ ի հեղգութենէ՝ յառաքինութեան վարս փութասցուք միշտ: Զի եւ գազանք ո՛չ եթէ բնութեամբ եղեն չարք՝ որպէս ընդելութեամբն ցուցանեն օձք առ թովիչսն, եւ առիւծ եւ ինձ. եւ արարածք հնազանդին մարդկան՝ որպէս եղեն եւ շուն եւ այլ ամենայն, որք ընդ լծով անկանին եւ շողոքորթեն. եւ առ անընդելսն՝ գազանանան, եւ մահ գործեն անծանօթիցն՝ եւ վէրս:
Եւ որպէս ի պատճառէ ի մեքէ՝ կատաղութիւն ի խելսն անկանի, եւ հանէ ի դարմանոց եւ յընտանութենէ ի վայրագութիւն՝ մոլորեցուցանէ եւ ի կորուստ ինքեան եւ այլոց եւս:
Նոյնպէս եւ առ ուսմունս՝ մոլորութիւն ի խելս մտացն անկանի, եւ ցնորեցուցանէ՝ որպէս զկատաղին, եւ անծանօթս առնէ ի ճշմարտութենէն՝ ամբարիշտ եւ այլանդակ վարուք, որք ելանե՛ն ընդ սահմանս բարեպաշտութեան. բայց թէ բժշկի ուրեք՝ որպէս կատաղի:
Վասն այսորիկ, պիտոյ է յո՛յժ զգուշութիւն՝ պահելով զլսելիս եւ զմիտս յայնպիսեաց անտի վնասուց, եւ խորհել յօրէնս Տեառն՝ ի տուէ եւ ի գիշերի, որ փրկութեամբ լի է՝ եւ կենօք:
Զի եւ մարդն մտաւոր եւ բանաւոր՝ շնորհիւ Աստուծո՛յ անշարժ կացցէ ի լաւութիւն. մտերիմ հաւատով եւ անարատ վարուք փոփոխել ի վնաս տկարացն՝ ի լաւագոյնս. արժանաւոր լինել հոգեւոր առողջութեան եւ անբիծ սրբութեան՝ երախտեօք ճշմարիտ սիրոյն Աստուծոյ:
Եւ ընդունել շնորհս առաքելութեան, մարգարէութեան, վարդապետութեան, քահանայութեա՛ն շնորհի՝ հաւանական կամօք. արժանի լինել եւ լուսաւորել զամենայն խորհուրդս մտաց՝ լուսով գիտութեան, եւ արժանաւոր երախտաւոր վարուք՝ հասանել ի նաւահանգիստն կենաց:
Եւ մարդս՝ յաղագս անձնիշխանակա՛ն կամաց ունի զօրութիւն: Մնալ ի մտերմութեան սուրբ սիրոյն ի Տէր՝ եւ կամ յանհնազանդութեան հոգեւոր օրինացն, եւ ի բարեացն ի վայր կործանել ի խորս չարեաց՝ եւ զանարգանաց անուն ժառանգել, եւ զանառակութեան եւ զամբարշտութեան՝ զանօրեն եւ զչար եւ զպիղծ:
Սոյնպէս եւ անմարմին զօրացն է իշխանական կամօք կալ ի հրամանի Արարչին՝ եւ կամ ստունգանել Տեառն: Որպէս իմանալի է, հոգեղինացն կալ մնալ ի սէրն Աստուծոյ միշտ՝ յանդադար փառաբանութեան Արարչին իւրեանց: Այլ եւ զապստամբսն ի նոցանէ իսկ՝ ասի սատանայ. եւ որք ընդ նովաւ զօրք՝ այսք պիղծ եւ չարասէրք, դե՛ւք անուանին:
Արդ այսպէս, յանուանէ՛ն ունին զհանգամանս բնութեանցն բարւոյ եւ չարի՝ յայտնել մեզ զլաւն եւ զանարգն:
Եւ զիւրաքանչիւրոցն ծանուցեալ զպատիւ եւ զանարգանս՝ զհետ երթիցուք բարւոյն, եւ ատեսցուք զչարն:
Զի լուիցուք զբարբառն երանելի՝ որ ասէ175175. Մատթ. ԻԵ 21: . «Ազնիւ ծառայ՝ բարի եւ հաւատարիմ. որով սակաւու(վ)դ հաւատարիմ եղեր՝ ի վերայ բազմաց կացուցից զքեզ. մո՛ւտ յուրախութիւն Տեառն քո»:
Եւ որք հիւանդքն են եւ ստոյգ ապաշխարեսցեն՝ նոքա փրկութեան հասանիցեն, որ ի Քրիստոս Յիսուս: Զի ո՛չ է պարտ հիւանդացն՝ ի դարմանս արդարոց վայելել, եւ վատացն՝ առ քաջսն, եւ մեղաւորացն՝ ընդ անմեղսն, եւ անսրբոցն՝ ընդ սուրբս հաւասարել:
Այլ կալ մնալ յիւրաքանչիւր կարգի ուսման, ոմն ուսուցանել՝ եւ ոմն ուսանել: Զի այսո՛ւ շնորհիւ հրաւիրանօք կոչեաց զամենեսեան յԻւր արքայութիւն:
Եւ կանուխ գիտութեամբն ընտրեաց զԱռաքեալսն ի սպաս պաշտաման՝ ճշմարիտ քարոզութեամբ հասարակաց Արարչին, եւ նոքօք ած զբազումս ի ժառանգութիւն Աստուածագիտութեան:
Եւ վասն այսորիկ՝ Բարերար կոչի, եւ Թագաւոր Թագաւորաց, եւ Տէր տերանց՝ որ միայն ունի զնախախնամութիւն ի վերայ մտերիմ ծառայից առաքինեաց, ի նեղութեան եւ յանդորրու: Զի ցուցանէ զօգնութիւն առ ապաւինեալսն Իւր:
Զի Դատաւոր արդար է ի վերայ օրինաց. եւ Բժիշկ հիւանդաց՝ որք ախտացան ի զանազան ախտս եւ ի ցաւս, յորժամ դառնան յապաշխարութիւն՝ խոստովանութեամբ:
Այլ եւ դարմանք հոգեւո՛րք պատրաստեալ կան՝ խրատք առողջութեան ի Սուրբ Գիրս, եւ աւետիք թողութեան, եւ հանդերձեալ երանութիւնն՝ որք կամիցին:
Զի որպէս ամպ երբեմն կարկտիւ եւ հրով շրջի, եւ երբեմն քաղցր անձրեւով՝ այսպէս հրաման Տեառն շարժի ի վերայ անարժանիցն բարկութեամբ, եւ արժանաւորացն՝ քաղցրութեամբ, ըստ արդար դատաւորութեանն:
Եւ Արարիչն Աստուած եւ Հաստիչն Տէր ի գործոց անտի Իւրոց ունի զՓառաւորութիւն եւ զԿեցուցիչ անուանսն՝ զերախտեաց Իւրոց, զԲարերարն, եւ զՈղորմածն, եւ զԳթածն, զՍուրբն, զԵրկայնամիտն, զՍտոյգն, զՃշմարիտն:
Զաներեւոյթ զզօրութիւնն երեւելեօքս ի հանդիսի կացուցեալ՝ ի խրատ եւ յառաջնորդութիւն աներեւոյթ զօրաց հոգեղինացն, եւ երեւելի որդւոց մարդկան՝ ըստ ընտրութեան լաւութեան, առաքինութեան գործոցն սրբութեան:
Որ փառաւորեալք են՝ Արարչին կենարար արուեստիւք, որ գործակիցն է Իւրովք շնորհօք: Եւ զնոյն անուանս ստանայ արարածն՝ զարարչին իւրոյ:
Եւ նոքիմբք մեծարեալ՝ մտանէ ի ժառանգութիւն Որդւոյն Աստուծոյ եւ Մարդասիրի, եւ ի բարութիւնս վայելէ յանվախճան եւ յանսպառ երանութիւնսն՝ ընդ Անմահ Արքային յաւիտեանս միշտ:
Շնորհալից մտաց եւ հաւատացելոց՝ սակաւ բանք խրատուց բաւական են յուղղութիւն. իսկ անհաւատիցն եւ անշնորհիցն՝ եւ հոլովից բանք խրատուց ո՛չ ինչ օգուտ գործեն, որոց խաւարեալ են միտք իւրեանց, եւ օտարացեալք ի շնորհաց անտի:
Արդ յուշ լիցի ամենեցուն Աստուածեղէն խրատն՝ որով լուսաւորիմք իմանալի Լուսովն որ անստուերն է, եւ չի՛ք ի նմա խաւարի մասն:
Արար զմեզ բանաւորս եւ մտաւորս՝ զի ծանիցուք զԱրարիչն, եւ արասցուք զհաճոյս Նորա՝ որ յոչընչէ ի լինելութիւն էած եւ ի չգոյէ ի գոյ: Եւ մատակարարեալ ի մարմնի՝ վերափոխէ զկացեալսն ի պատուիրանապահութեան, յԱստուածեղէն փառսն Քրիստոսի:
Զի որք ասենն եթէ ընդէ՞ր այսպէս արար զմեզ ապականացուս եւ ո՛չ անապականս՝ «Միթէ ասիցէ ստեղծուածն ընդ ստեղծիչն իւր, թէ ընդէ՞ր այդպէս արարեր զիս»178178. Հռով. Թ 20: :
Զի ուսցուք զմեզ՝ ինքեանս ըստ իշխանական կամաց մեղուցեալս եւ ապականեալս, եւ անմեղս եւ անապականս: Որոց իւրաքանչիւրոցն է պատրաստեալ՝ մեղուցելոցն մահ, եւ անմեղացն կեանք՝ յետ աստեացս վճարելոյ, որոց կենաց եւ մահու փոփոխումն չի՛ք:
Որ անփոփոխն է կենդանի երանութեամբն՝ ի սիրոյն Քրիստոսի կազմեալ, «Զոր ակն ո՛չ ետես եւ ունկն ո՛չ լուաւ՝ զոր պատրաստեաց Աստուած սիրելեաց իւրոց», ասէ Աստուածային Առաքեալն 179179. Ա. Կորնթ. Ա 19 (Բ 9 - Անթ.): :
Այլ յայնժամ ի յարութեանն աւուրն յայտնի՝ յորժամ լինիցի ահաւոր ատեանն յերեւել փառաց Որդւոյն Աստուծոյ, զի երկինք եւ երկիր անցցեն՝ եւ Նա կայ մնայ անմահ եւ մշտնջենաւոր, եւ անսպառ յաւիտեանս յաւիտենից:
Զի անհնազանդից եւ անհաւատից, ամբարշտաց եւ մեղաւորաց՝ կազմեցան տանջանքն անվախճանք, որպէս սատանայի եւ դիւաց նորա: Զի յերկրի որպէս ի ծովու՝ ծփեցան հողմակոծեալ եւ մրրկեալ մեղօք:
Այլ որք հաւատարիմք եւ լուսաւորեալքն շնորհօք՝ անսասանելի մնացին ի պատուի արարողին, զի լուսաւորեցա՛ն վարք նոցա, եւ որք տեսին գործս նոցա բարիս՝ փառաւորեցին զՀայրն որ յերկինսն է, ըստ բանի Աւետարանին180180. Մատթ. Ե 14, 16: :
Այլ Արարչին բոլորից եւ ամենեցուն Տեառնն՝ ո՛չ ոք կարէ հասու լինել. եւ բաւական յասել՝ զամենարար զօրութեանն Նորա զմեծութիւն եւ զիմաստութիւն:
Այլ ըստ Իւրում բարերարութեանն՝ եբաց զդուռն կենաց արարածոց Իւրոց հաւատացելոց, ի ձեռն Յիսուսի Քրիստոսի եւ սրբոց Իւրոց: Որոց աշակերտեալք՝ ի նոյնսն գնասցուք հաւատով եւ սիրով եւ յուսով. զի ընդ նոսին ժառանգեսցուք զանսպառ բարութիւնսն՝ ի Քրիստոս Յիսուս, ի Տէր մեր՝ որում փառք յաւիտեանս յաւիտենից, ամէն:
Ճառ Դ.Ծ-1414. Ճառ «Դ» - Դարման, օրէնք եւ կապ՝Աստուծոյ հետ:
Մոլորեալները՝ Դէմ Յանդիման Աստուածպաշտութեան Գիտութեան
Անհամեմատելի է ամենակալ Ամենասուրբ Երրորդութիւնը: Նրա անսկիզբ էութեամբ եւ մշտնջենաւոր ներուժով են հաստատուել բոլոր երեւելի եւ աներեւոյթ արարածները:
Երկինքն ու երկիրը, եւ այն ամենը որ նրանցում են՝ միակ Արարչի ներուժից են արարուել, Նրա ամենակարող զօրութեամբ, ամենապարփակ լոյսով, եւ շարժման կենդանարար շրջապտոյտով:
Արարածները լի են Նրա բոլոր փառերով. Նրա՝ որ Իր ամենիմաստ, ամենագէտ, ամենատես ու բարերար կամքով է խնամում Իր արարածներին. Նրա՝ որ ոչնչից եւ չգոյից է գոյացրել հոգեւորներին ու մարմնաւորներին, շնչաւորներին ու անշունչներին:
Նա բոլոր չորս տարրերը յարդարել է եղանակներով՝ բարձրութեամբ եւ խորութեամբ, լայնութեամբ եւ երկարութեամբ: Եւ նոյնպերպ էլ արարել է կենդանիներին ու անմահներին, մտաւորներին ու բանաւորներին՝ որոնք հրեշտակների գունդերն ու երկնաւոր զօրքերն են, եւ կարգուած են պատուելու եւ պահպանելու իմաստութիւնը, եւ անդադար փառաբանելու Ամենազօր Տէրութիւնը:
Երկնքում է հաստատել լուսաւորները՝ որպէս առաջնորդողներ, որպէս օրերի ու ժամանակների փոփոխողներ՝ որպէսզի իմաստութեամբ151151. Ներուժով: սնեն մարդկանց, սնեն բոլոր կենդանիներին, բոյսերին ու տունկերին:
Նաեւ հուրը, ջուրը, ամպերն ու հողմերն է յարդարել տեսակ-տեսակ բոյսերի եւ տնկիների կարիքների համար:
Այդ բոլորը արարել է մարմնաւորների կարիքների համար՝ իւրաքանչիւրն իր սերմերով ու պտուղներով, ոմանք ծովում՝ ինչպէս լողակաւորներն ու ձկները, տեսակաւոր գազանները ծովում թէ ցամաքում՝ զանազան բնութիւններով ու կերպարանքներով, մեծ ու փոքր, քաղցր ու դառն, շահեկան ու անշահեկան:
Նմանապէս յարդարել է որոշ տունկերի եւ բոյսերի ներուժները՝ որոնք պիտանի են լինում մարդկանց, բայց Արարիչն այդպէս չի՛ ստեղծել դրանք: 152152. Արհեստածին են:
Ոսկին ու արծաթը, պղինձն ու երկաթը, պատուական ու անարգ քարերը մարդկանց կարիքների համար է հաստատել՝ որպէս Աստուծոյ մեծութեան վկայութիւն:
Եւ Նա ցոյց է տուել երեւելիները չորս նիւթերով՝ որոնք են խոնաւութիւնն ու ցամաքը, ցուրտն ու ջերմութիւնը, որոնք կազմաւորուել են153153. Առաջացել են: Աստուծոյ լուսապսակից:
Միեւնոյն նիւթից է արարել մարդուն, որին ներշնչել է կենդանի ու անմահ հոգի՝ մտաւոր ու բանաւոր: Հոգեւոր զօրութիւնը խառնել է մարմնաւորին՝ որպէսզի մարդն իր մտերմութիւնը կարողանայ արտայայտել Աստծուն, եւ հոգեւոր սիրոյ պակասի առկայութեան՝ Տիրոջ ահով պահի պատուիրանները, եւ հաճոյանալով Աստծուն՝ ժառանգորդ դառնայ անվախճան ուրախութիւններին:
Քանզի «Արարեց մարդուն՝ ասում է153153. Առաջացել են: , Ի՛ր պատկերով ու իմաստութեամբ155155. Եւ ո՛չ թէ նմանութեամբ: ՝ եւ նրան տէ՛ր կարգեց բոլորի վրայ, եւ օժտեց Ի՛ր զօրութեամբ»՝ ինչը իմացուել ու հաստատուել է Քրիստոսի մարմնանալով:
Նա մեծարել է մարդկանց՝ նրանց անձնիշխան կամք պարգեւելով, ինչպէս հրեշտակներին. նրանց լիացրել է իմաստութեամբ ու գիտութեամբ՝ եւ տեղեակ է պահել բոլոր հանգամանքներին. եւ խրատել է հոգեւոր իրողութիւններով՝ որպէսզի Տէրութեան իմաստութիւնների հաճոյքն ստանան, եւ տեսուչ դառնան արարուած արարածներին՝ ըստ Իր պատուիրանին. որ բոլոր տարրերը գործածեն մարդկային հանճարի արուեստով՝ ու երկրի վրայ կառուցեն գաւառներ ու քաղաքներ, կազմեն կահոյք, կազմած ու անօթներ՝ որոնք լինեն արուեստով, եւ այդպիսով տնօրինեն իրենց երկրային կեանքի կարիքները:
Շնչաւոր անասուններին, գազաններին ու թռչուններին տուել է բնազդներ156156. Գրուած է «բարս»: եւ ուշ157157. Զգայարանների համակարգն ու դրա կենտրոնը՝ ուղեղիկե-ը: ՝ որ կարողանան իրենց կարիքները հոգալ: Ուշը՝ նրանց գոյութիւնը պահպանելու բնազդներն է շարժում: Այս կենդանիներն իրենց բնազդներով ուղղութիւն են տալիս մարդկանց մտքին՝ որ մարդը նրանց կարիքները հոգայ, եւ նրանք էլ սպասաւորեն մարդուն:
Նրանց մէջ կան փոքրամարմիններ ու հսկաներ, անարգներ ու շահեկաններ, պիտանիներ ու անպիտաններ, զազիրներ ու գեղեցիկներ՝ որպէսզի զանազանենք լաւը վատթարից, պատուականը անարգից՝ ինչպէս լոյսը մութից, գազանների միջից զգօնը, բազմոտանիներից158158. Գրուած է՝ «թիւնաւորաց»: անվնասը, եւ անշահեկանից շահեկանը:
Այլեւ արարել է բոյսեր ու տնկիներ զանազան հոտերով ու համերով՝ քաղցր ու դառն, անոյշ եւ անհամ՝ որպէսզի երեւելի լինի լաւը վատթարից, եւ զանազանուի ուտելին դարմանողից. սրանք կազմուել ու կարգաւորուել են Աստուծոյ ներգործութեամբ:
Տարբեր տեղերի մարդիկ ծանօթ են սրանցից ոմանց՝ ոմանց էլ ոչ: Սողուններից ոմանք էլ պիտանի են՝ ինչպէս օձերից թիրակէն:
Այսպէս յօրինելով՝ Աստուած արարել է Իր արարածների երեւելի եւ աներեւոյթ խնամքները: Այս բոլորին իշխան եւ ժառանգորդ է կարգել մարդուն՝ նրան տալով երեւելի արուեստաւոր159159. Շնորհալի: միտք:
Աստուած ոչնչից է արարել բոլորը, ու նրանց վրայ թագաւոր կարգելով մարդուն՝ նրան մեծարել է, որպէսզի նա ճանաչի Արարողին՝ ու փառաւորի միշտ. նոյնպէս էլ ճանաչի ինքն իրեն ու իմանայ այն պատիւը՝որ արուած է իրեն, եւ ինքն էլ պատուով վերաբերուի բոլոր արարածներին՝ որպէսզի Արարչից իրեն տրուած արուեստաւոր խելամտութեամբ գործի դնի շնչաւորներին ու անշունչներին. նաեւ՝ որ իւրաքանչիւրի իմաստութեան160160. Ներուժի: գործը երեւելի դառնայ: Որովհետեւ նրանք Տիրոջ կողմից արարուել են՝ որ մարդո՛ւն հնազանդուեն եւ պիտանի գործերի ծառայեն, ինչպէս շինարարութեան, զարդարանքի, կամ ինչ որ այլ փարթամութիւնների. որ մարդն էլ դրանք վայելելով՝ իշխանական ճոխութեամբ փառաւորի Բարեգործին:
Աստուած այսքան պատիւ է տուել մարմնաւորներին, հոգեղէններին ու անմահ անմարմիններին, եւ տուել է ընտրելու իրաւունք՝ որպէսզի դառնան արարչութիւնն ընտրողներ ու գովողներ, եւ միշտ Արարչին օրհնեն ներդրուած օրէնքներով, իրենց իշխանական կամքով հաստատուեն ճշմարտութեան հաւատքում՝ որպէսզի Արարողն ու խնամուողը իրար ընտրեն, Դարմանողը՝ դարմանուողին, Կեցուցիչը՝ կենդանիներին բոլոր, որ Նա բոլորին լիացնի անհրաժեշտ պէտքերով:
Արժէ ամեն ժամ Նրա՛ն դիմել161161. Գրուած է՝ «կարդալ»: ու խնդրել՝ որ մեզ այցելեն հոգեւորներն ու մարմնաւորները, որպէսզի գործակից դառնանք Նրա բարերար կամեցողութեան՝ ու անվնաս պահպանուենք երախտաւոր Աստծոյ կողմից:
Ա՛յս օրինակով պէտք է փոխուել վատթարից լաւի, անարգից պատուականի, ծառայ լինելուց՝ Աստուծոյ Որդու իմաստութեամբ ազատական լինելու համար. Հօր, Որդու եւ Ամենասուրբ Հոգու ճշմարիտ հաւատքով սնուելով՝ լինելու երկնքի արքայութեանն ու անվախճան երանութիւններին ժառանգաւորներ:
Քանզի Նա՛ է բոլորի Արարիչը՝ որն Իրեն պաշտօնեաներ է կարգել հոգիներին, իսկ վերին զօրքերի պաշտօնեաներ է կարգել հուր-ոգու բոցերին ու այստեղ բնակուող162162. Գրուած է՝ “Աստստին”: եւ հողից ստեղծուած մարդկանց՝ որոնք սնւում են Աստուծոյ նախատեսած դարմաններով:
Մարդիկ հրեշտակների միջոցով դաստիարակւում են հոգեղէնների վարքով՝ ըստ նախախնամութեանն Աստուծոյ, որ մեզ որպէս օգնական է տուել օրէնքները՝ որոնք քարոզուել են հրեշտակների կողմից:
Այլեւ Աստուած բարեհաճում է այն մարդկանց՝ որոնք քարոզում են Նրա պատուիրանների ճշմարիտ աւանդները, ու Նրան հաճելի են դառնում՝ բազմաթիւ մարդկանց դարձնելով դէպի Աստուածգիտութիւնն ու կեանքն արարողի կամեցած ուղղութիւնը:
Իսկ ովքեր արհամարհում են Աստուծոյ պատուիրանները, եւ տարուելով իրենց իսկ խորհրդածութիւններով՝ անմտութեամբ խաւարեցնում են իրենց սրտերը, եւ ինչպէս Առաքեալն է ասում160160. Ներուժի: ՝ զրկւում են Նրա ամենառատ բարերարութիւններից:
Որովհետեւ իրենց անհնազանդ վարքով ու յետադէմ ընթացքով ո՛չ միայն զրկւում են արարուած խնամքներից՝ այլեւ դէպի իրենց են շարժում բարկութիւնն Աստուծոյ, բարկութիւնն Արդար ու Մարդասէր Դատաւորի՝ ու ընկնում են պատուից, փառքից, Կամեցող Բարերարի նախախնամութիւնից եւ հրեշտակների դաստիարակութիւնից՝ որոնցով զօրանալու էին:
Ովքեր մտերմութեան մէջ են լինում, ու իրենց բոլոր նեղութիւնների մէջ համբերութիւն են ցուցաբերում՝ այստեղ վայելում են Նրա խնամքներից, ու վայելելու են հանդերձեալում էլ:
Ովքեր մոլորւում են ճշմարտութիւնից՝ Աստուծոյ բարկութիւնը կայ եւ մնում է նրանց վրայ: Որովհետեւ աստուածներ են դարձնում բոլոր տարրերը՝ թէ՛ շնչաւորները, թէ՛ անշունչները, թէ՛ ջուրը, եւ թէ՛ հուրը:
Քանզի Աստուծոյ կողմից ջուրը արարուել է կենդանիների մէջ՝ նրանց կարիքների համար, նաեւ հողը ջրելու համար. ինչպէս եւ նրանց ապականութեան համար՝ որ նեխելով նուազեն: Ծ-1515. Եթէ ջուրը շատ է նրանց մէջ՝նեխում են ու մեռնում, իսկ եթէ նուազում է՝ նոյնպէս ապականւում են:
Աստուած հուր-ոգին արարել է մեր մէջ մեր կարիքների համար՝ որպէսզի նա դարմաններով164164. Սնունդով: վառ մնալով մեզ սպասաւորի: Կերակուրի պակասելով՝ մեր հուր-ոգին շիջանւում է, ու ապականւում ենք165165. Մահանում ենք: :
Հողմերն ու ամպերը արարել է նաեւ այլ արարածների մէջ ու նրանց կարիքների համար՝ եւ ինքնուրոյն չեն: Դրանք էլ ապականուողներ են՝ որովհետեւ յորդելով ու պակասելով օգտակար են լինում կամ վնասում են, ցոյց տալով իրենց տկարութիւնը:
Երկինքն ու երկիրը նոյնպէս ինքնուրոյն չեն. նրանք արարուել են Աստուծոյ լուսապսակից՝ որ իրենց մէջ ու իրենց վրայ լինեն զեռուններ ու անշունչներ, որոնք նոյնպէս ապականուող են: Երկինքը լուսաւորներով, երկիրը կենդանիներով, բոյսերով ու տունկերով, ինչպէս եւ բոլոր արուեստական ձեռակերտերը՝ որոնք ստեղծւում են Աստուծոյ արարած արարածների պատկերներով, որպէս աստուածներ՝ սուտ166166. Փուչ են: են ու ապականուող, ինչպէս քաջայայտ է իմաստուններին:
Ոսկին ու արծաթը, պատուական ակները, պղինձն ու երկաթը՝ որոնք իմաստուն մարդկանց ճարտարութեամբ վերածւում են պիտանի իրերի, եւ կամ հասարակ նիւթից սարքուած զարդերը՝ որոնք ստանում են Աստծուց նախախնամուած իմաստութիւն167167. Ներոյժ: , ապականուող են ու սուտ:
Քանզի երկինքը, աներեւոյթները, երկիրն ու նրանց բոլոր զարդերը ոչնչից են արարուել Աստուծոյ կողմից՝ կազմուելով բոլոր տարերքներից, աստուածներ չեն՝ այլ Արարողի արարածներն են ամբողջութեամբ:
Աստուծոյ արարածներն են նաեւ լուսատուները՝ արեգակը, լուսինն ու բոլոր աստղերը՝ որոնք իրենց փոփոխութիւններով այլ արարածներին ցուցաբերում են իրենց վրայ սահմանուած սպասաւորութիւնը: Ամռան ջերմութեամբ ու ձմռան ցրտութեամբ՝ նրանք մեզ մանրամասնօրէն յայտնում են, թէ արարածները որքան օգտակար ու որքան վնասակար են եղել, ինչը հասկանալի է:
Ինչպէս երբ մարդիկ չե՛ն ապրում Աստուծոյ պատուիրանապահութեամբ եւ ըստ Դարմանողի հրամանի, այլ զբաղւում են դատարկաբանութեամբ՝ չեն վայելում օգտակարը, նոյնպէս էլ դարմանող արարածները փոփոխւում են օգտակարից վնասակարի:
Որովհետեւ Ձմեռը կարող է ո՛չ միայն զովացնել՝ այլեւ սպաննել. Ամառը կարող է ո՛չ միայն ջերմացնել՝ այլեւ խորշակահար անել. հուրը կարող է ո՛չ միայն ջերմացնել ու կարիքները լիացնել՝ այլեւ այրել ու ապականել. ջուրը կարող է ո՛չ միայն հագեցնել երկիրն ու երկրային բնոյթը169169. Մարմինը: ՝ այլեւ ողողել ու վնասել:
Այսպէս են նաեւ բոլոր դարմանները՝ ինչպէս իւղը, մեղրը, գինին եւ ուրիշները:
Սրանք միայն չափո՛վ են վերածւում խնամքի՝ իսկ անչափը տանջանք ու մահ է պատճառում, որպէսզի այդպիսով սանձուի՛ ագահութեան ժպիրհ ու յանդուգն կամքը, անձնիշխան կամքի արտահոսքը170170. Թուլացումը: , անկումը անառակութեան ու անխնայ չարութեան մէջ՝ ինչը անդորր ճանապարհ է, ու տանում է կորստեան:
Նեղ ու նուրբ է սիրոյ եւ արդարութեան օրէնքների ճանապարհը՝ որը տանում է սուրբ ու ճշմարիտ կեանքի իմաստութիւններին, եւ հասցնում է կեանքի եւ փրկութեան դռան:
Այսպէս, սանձահարուելով Աստուծոյ երեւելի եւ աներեւոյթ ահով՝ անձը մղւում է զգաստութեան: Նրանում լուծարւո՛ւմ է անձնիշխան կամքի անզսպութիւնն ու անառակութիւնը, եւ նա յորդորւում ու շարժւում է չար իմաստութիւնից դէպի բարին՝ որպէսզի ըստ օրէնքների՛ կշռի, խորհի, ասի, եւ անի այն՝ ինչն աւարտւում է Աստծուն հաճելիով, Սուրբ Գրքի ճշմարիտ վկայութեամբ:
Պէտք չէ՛ ընկնել խնդիրների բազմախոյզ իմաստութիւնների մէջ՝ որոնք մեզ հեռացնում են սուրբ հաւատքից: Որովհետեւ ճշմարիտ գիտութիւնն իր կենարար իմաստներով ու շահերով է լցնում մեզ միշտ. եւ հոգեւոր վարդապետութիւնից բխող պատուիրաններով ամրացեալը պահպանելով դրանք՝ մնում է անսասանելի:
Իսկ Աստուծոյ գիտութեան վրայ հպարտացողների բոլոր ամրութիւնները Նա լուծարելով՝ նրանց եւս վերածում է հաւատքին հաւանութիւն տուողների170170. Թուլացումը: :
Քանզի մինչ մարդն հնազանդել է Աստուծոյ օրէնքներին՝ թունաւոր գազանները հնազանդել են նրան, որպէս իրենց տիրոջն ու թագաւորին: Ինչպէս հնազանդել են Դանիէլին՝ որն ապրել է ըստ պատուիրանների. ինչպէս հնոցն է հնազանդել նրա մէջ գցուած երեք մանուկներին171171. Դան. Զ 18, Գ 4: . ինչպէս ծովն է հնազանդել Պետրոսին: Նաեւ արարածները հնազանդել են բոլոր սրբերին՝ Աստուծոյ կամքով:
Իսկ ովքեր ապստամբել են Աստուծոյ պատուիրանների դէմ՝ նրանց հակառակուել են բոլոր շնչաւոր ու անշունչ արարածները, եւ նրանց հողի տնկիներն ու բոյսերն էլ ապականուել են: «Պտղաբեր հողը աղբի վերածեց՝ ասում է172172. Սաղմ. ՃԶ (Ճէ- Անթ.) 34: , նրա բնակիչների չարութեան պատճառով»:
Սուրբերը ինչքան ջանք ու հնար են ծախսում՝ որպէսզի մարդկանց ուղղեն դէպի օրէնքներն ու Քրիստոսի Աւետարանների հաւատքը: Սոյնպէս եւ մարդիկ՝ ըստ Աստուծոյ տուած շնորհի, ինչքան հնար են ծախսում գազանների, անասունների ու թռչունների վրայ՝ որ իրենց հնազանդեցնեն, նաեւ պիտանի գործերի մէջ ներգրաւեն իրենց ենթակայ իրերն ու երկիրը:
Այդպէս, Աստուածային իմաստութեամբ առաջնորդուելով՝ կարող ենք հնարքներով մեզ ծառայեցնել հուրը, ջուրը եւ հողմը: Եւ աներեւութաբար Արարչի նախախնամութիւնը կը ներգործի՝ որ մեզ հնազանդեն թէ՛ ծովի եւ թէ՛ ցամաքի գազաններն ու անասունները, թռչունները, սողուններն ու զեռունները:
Որովհետեւ մեր վրայ եթէ չլինէր Տիրոջ ահը173173. “Ահ”-ը ո՛չ թէ “սարսափ” է՝ այլ “Աստուածային հուրը”, “լուսեղէն աուրա”-ն: ՝ նրանք մեր բոլորին էլ սատակ կ՛անէին174174. “Սատակ անել”=կտոր-կտոր անել: :
Եւ տեղ-տեղ երբեմն նրանք մեզ վնաս են հասցնում՝ դա էլ Աստուծոյ երկիւղից շարժուելով, որպէսզի ետ կանգնենք հեղգութիւնից ու փութանք առաքինի վարքերի: Քանզի գազաններն իրենց բնութեամբ չար չեն եղել՝ ինչպէս ցոյց են տալիս թովիչների ընտելացրած օձերը: Թէ՛ առիւծը, թէ՛ ընձառիւծը, եւ նո՛յն ընտանիքի գազաններն ու արարածները հնազանդւում են մարդուն՝ ինչպէս շունն ու բոլոր միւսները, որոնք լուծի տակ ընկնելով՝ շողոքորթում են: Իսկ չընտելացուածները գազանանալով՝ վէրք ու մահ են պատճառում անծանօթներին:
Ինչպէս մարդկային (սահմանափակ) իմաստութեան պատճառով կարող է կատաղութիւն ընկնել մարդու խելքի մէջ՝ եւ այնտեղից դուրս հանել դարմանների իմաստութիւնները, ու նրան մոլորեցնելով՝ ընտանութիւնից հասցնել վայրագութեան, նրա հետ կորուստի մատնելով նաեւ ուրիշներին:
Այդպէս էլ այլ ուսմունքները մոլորութիւն են սերմանում մտքի բջիջներում՝ ու մարդուն հեռացնում են բարեպաշտութեան ու ճշմարտութեան սահմաններից, ապա ցնորեցնում են ինչպէս կատաղածը՝ նրան դարձնելով ամբարիշտ ու այլանդակ վարքի տէր: Բայց եւ նրանք բուժելի են՝ որպէս կատաղի:
Դրա համար էլ յոյժ կարեւոր է զգուշութիւնը՝ ետ պահելու համար լսողութիւնն ու միտքը այդպիսի իմաստութիւններից ու դրանց վնասներից: Հետեւաբար գիշեր ու ցերեկ պէտք է խորհել ըստ Տիրոջ օրէնքներին՝ որոնք լի են փրկութեամբ ու կեանքով:
Քանզի մտաւոր ու բանաւոր մարդը հաստատապէս լաւ վիճակում է մնում Աստուծոյ շնորհիւ՝ իր մտերիմ հաւատքով եւ անարատ վարքով: Նա Աստուածային ճշմարիտ սիրոյ երախտիքներով ձեռբազատւում է իրեն տկարացնող վնասներից, եւ փոփոխուելով լաւագոյնի՝ արժանանում է հոգեւոր առողջութեան եւ անբիծ սրբութեան:
Եւ նա իր ցուցաբերած հաւանողական կամքով ընդունելով առաքելութեան, մարգարէութեան, վարդապետութեան կամ քահանայութեան շնորհները՝ արժանի է դառնում դրանց: Եւ Աստուածգիտութեան լոյսով լուսաւորելով իր մտքի բոլոր խորհուրդները՝ իր արժանաւոր ու երախտաւոր վարքով հասնում է կեանքի նաւահանգստին:
Մարդն ունի զօրութիւն՝ ի դէմս իր անձնիշխան կամքի: Նա կարող է մնալ Տիրոջ սուրբ սիրոյ մտերմութեան մէջ՝ հոգեւոր օրէնքները կիրառելով: Կամ էլ կարող է նրանց հանդէպ անհնազանդութիւն ցուցաբերել՝ ու ընկնել չար իմաստութիւնների խորքերը, ու կործանուել՝ ժառանգելով անառակի, անօրինական ամբարշտի, չարի ու պիղծի անարգական անուն:
Սոյնպէս եւ անմարմին զօրքերն իրենց անձնիշխան կամքով կարող են մնալ Արարողի հրամանին ենթակայ՝ կամ քար շպրտել Տիրոջ հասցէին: Ինչպէս գիտենք, հոգեղէնները պէտք է մնան Աստուծոյ սիրոյ իմաստութեամբ՝ ու տարածեն այն, անդադար փառաբանելով Արարչին: Այլեւ գիտենք, նրանց շարքից ապստամբողը կոչուել է սատանայ՝ որին միացող զօրքերն էլ անուանուել են պիղծ այսեր ու չարասէր դեւեր:
Արդ այսպէս, տրուած անուններում կան բարի ու չար բնոյթների հանգամանքները՝ որոնցով մեզ յայտնի են դառնում լաւն ու անարգը:
Եւ իւրաքանչիւր անուան միջոցով ճանաչելով պատուականն ու անարգը՝ կարող ենք կողմնորոշուել դէպի բարին ու ատել չարը:
Այդ դէպքում մեզ լսելի կը լինի երանելի խօսքը՝ որն ասում է175175. Մատթ. ԻԵ 21: . «Ազնիւ, բարի ու հաւատարիմ ծառայ, քանի որ քեզ տրուած քչին հաւատարիմ եղար՝ քեզ շատերից բարձր գնահատեցի, եւ զօրութիւնդ բազմութիւնների վրայ դրի. արդ՝ մտի՛ր Տիրոջ ուրախութեան լուսապսակից ներս»:
Ովքեր հիւանդ լինելով ստուգապէս ապաշխարում են՝ փրկութեան են հասնում Յիսուս Քրիստոսի իմաստութեամբ: Բայց հիւանդները չե՛ն կարող արդարների176176. Ուստի եւ առողջների: դարմանները վայելել, ինչպէս որ վատերը՝ քաջերի, մեղաւորները՝ անմեղների: Անսուրբները չեն կարող հաւասարուել սուրբերին:
Տէրն իւրաքանչիւր կարգի համար տուել է համապատասխան ուսմունք: Ուստի իւրաքանչիւրը պէտք է լինի ուսման իր կարգում: Ոմանք ուսուցանող են լինում՝ իսկ ոմանք էլ ուսանող: Այս սկզբունքով է՝ որ բոլոր հրաւիրեալներին Նա կոչ է արել գնալու Իր արքայութեան:
Նա Իր կանխագիտութեամբ՝ Առաքեալներին ընտրել է հասարակ արարածներից, եւ նրանց լիացրել է Աստուածգիտութեան ժառանգութեան բազում իմաստութիւններով՝ որ սպասաւորեն ճշմարիտ պաշտամունքի քարոզութեան:
Դրա համար էլ Նա կոչուել է Բարերար, Թագաւորների Թագաւոր, եւ Տէր՝ կեանքի շրջապտոյտների: Եւ միայն Ի՛նքն ունի նախախնամ զօրութիւն՝ Իրեն մտերիմ առաքինի ծառաներին վրայ, նրանց նեղութեան թէ անդորր պահերին: Քանզի Նա Իր օգնութիւնն է ցուցաբերում Իրեն ապաւինողներին:
Որովհետեւ Նա օրէնքների վրայ հենուած Արդար Դատաւոր է. Բժիշկն է հիւանդների՝ որոնք զանազան ախտերով ու ցաւերով են տառապում. եւ բուժում է՝ երբ խոստովանելով ապաշխարում են:
Այլեւ Նա պատրաստել է հոգեւոր դարմաններ՝ Սուրբ Գրքի առողջութեան խրատներով. եւ աւետիսներ՝ թողութեան177177. Ներման համար: պարագայի համար. նաեւ հանդերձեալ երանութիւններ՝ կամեցողների համար:
Քանզի ինչպէս ամպը՝ որ երբեմն կարկուտով ու հրով է շրջում, երբեմն էլ քաղցր անձրեւով՝ այդպէս էլ Տիրոջ հրամանը անարժանների վրայ է շարժւում բարկութեամբ, եւ արժանաւորների վրայ քաղցրութեամբ՝ ըստ Իր արդար դատաւորութեան:
Արարող Աստուածն ու Հաստատող Տէրն Իր իմաստութեան մեծանուն գործերի բերումով՝ ունի նաեւ Փառաւորող ու Կենարար անուանումները, ըստ Իր երախտիքի. սոյնպէս ունի Բարերար, Ողորմած, Գթած, Սուրբ, Երկայնամիտ, Ստոյգ, Ճշմարիտ անուանումները:
Աներեւոյթ Զօրութիւնն այդ ըմբռնելի անուանումներով ներկայանալով՝ հոգեւոր զօրքերին ու մարդկանց որդիներին մղում է դէպի Իր խրատները, եւ նրանց առաջնորդում է ընտրելու սրբութեան լաւ ու առաքինի գործերը:
Ովքեր փառաւորեալ են լինում՝ արարում են կենարար արուեստներով. եւ նրանց գործակից է լինում Աստուածն Իր շնորհներով՝ ու տուեալ արարածները ստանում են իրենց Արարչի անուանումը:
Այդպէս մեծարուելով է՝ որ նրանք մտնելու են Աստուծոյ մարդասէր Որդու ժառանգութիւնից ներս, եւ յաւիտեան վայելելու են Անմահ Արքայի անվախճան ու անսպառ երանութիւնների բարիքներից:
Շնորհալի միտք ունեցողներին ու հաւատացեալներին ուղղելու համար՝ շատ քիչ խրատական խօսքն անգամ բաւարար է: Իսկ անհաւատների ու անշնորհների համար՝ խրատական խօսքի հոլովումն անգամ օգուտ չի գործի: Քանզի նրանց միտքը խաւարեալ լինելով՝ օտարանում են Աստուածային մեծանուն շնորհներից:
Արդ, բոլորիս յիշողութեան մէջ պէտք է լինի Աստուածեղէն խրատը՝ որի անստուեր լոյսով ենք լուսաւորւում, որն իմացական լոյս է՝ եւ չունի խաւարի մասնիկ:
Նա մեզ արարել է բանաւոր ու մտաւոր՝ որպէսզի ծանօթանանք Արարողին, ու արարենք ըստ Նրա հաճութեան, որովհետեւ մեզ ոչնչից լինելութեան է հրաւիրել՝ եւ անգոյից գոյի. մեզ մատակարարել է մարմնաւոր իմաստութիւն՝ որ պատուիրանապահութեամբ ապրողներին վերափոխի Քրիստոսի Աստուածեղէն փառերին:
Ոմանք հարց են տալիս, թէ ինչո՞ւ Աստուած մեզ ապականուող է արարել՝ եւ ո՛չ անապական. մի՞թէ ստեղծուածը կը հարցնի ստեղծողին՝ թէ ինչո՞ւ այդպիսին է ստեղծել իրեն177177. Ներման համար: :
Նա մեզ ուսուցանում է, որ մեր իշխանական կամքով կողմնորոշուենք լինելու մեղաւոր եւ ապականեալ՝ կամ անմեղ ու անապական: Նա իւրաքանչիւրի համար էլ պատրաստութիւն է նախատեսել. մեղաւորներին մահ՝ իսկ անմեղներին կեանք: Եւ այդ կեանքն ու մահը փոփոխման ենթակայ չեն:
Ով որ կազմաւորուել է Քրիստոսի սիրոյ իմաստութեամբ՝ մնալու է անփոփոխ կենդանի երանութեամբ, «Որի նմանը չի տեսել մարդկային աչքը, ու չի լսել ականջը, եւ որն Աստուած պատրաստել է իր սիրելիների համար», ասում է Աստուծոյ Առաքեալը179179. Ա. Կորնթ. Ա 19 (Բ 9 - Անթ.): :
Սակայն դա մեզ տեսանելի է դառնալու այն ժամանակ՝ երբ ընդհանրական յարութեան օրում Աստուծոյ Որդու փառքի երեւալով տեղի ունենայ ահաւոր ատեանը, եւ երկինքն ու երկիրը հանգեն՝ ու միայն Նա մնայ անմահ, մշտնջենաւոր ու անսպառ՝ յաւիտեանս յաւիտենից:
Այդ ժամանակ անհնազանդներին ու անհաւատներին, ամբարիշտներին ու մեղաւորներին սպասում է անվախճան տանջանքը՝ ինչպէս սատանային ու նրա դեւերին: Որովհետեւ նրանք երկրի վրայ ծփացել են մեղքերի մէջ՝ կարծես հողմակոծեալ ու մրրկեալ ծովի վրայ:
Իսկ ովքեր լուսաւորուել են շնորհներով, մնացել են անսասան ու հաւատարիմ Արարողի պատուիրաններին՝ նրանց վարքը լոյս արձակած կը լինի181181. Պտղաբերած կը լինի: . եւ ովքեր տեսած կը լինեն նրանց բարի գործերը՝ փառաւորած կը լինեն Հօրը որ երկնքում է, ըստ Աւետարանի խօսքին180180. Մատթ. Ե 14, 16: :
Ո՛չ ոք կարող է հասու լինել ամենայնի Արարչին ու բոլորիս Տիրոջը. մենք բաւականանում ենք ասելով՝ որ Նրա մեծութիւնն ու իմաստութիւնը ամենարար զօրութիւն է:
Ըստ Իր բարերարութեան՝ Նա Կենաց Դուռն է բացել Իր արարածների առաջ Յիսուս Քրիստոսի եւ Նրա սուրբերի ձեռքով: Ովքեր նրանց են աշակերտում հաւատքով, սիրով եւ յոյսով՝ այդ դռնից ներս են մտնելու ժառանգելու համար Քրիստոս Յիսուսի իմաստութեան անսպառ բարիքները, մեր Տիրոջ՝ որինն է Փառքը յաւիտեանս յաւիտենից, ամէն: