11. Զոդիակ
Ըստ լեզուաբանների՝ բառը յունական ծագում ունի, եւ իսկապէս յունարէնի «զօդիօն»-«փոքր կենդանի» բառում առկայ է հիմքը՝ սակայն աղաւաղուած իմաստաբանութեամբ:
Մինչդեռ այն բաղադրուած է «զու+դի+ակ» արմատներից՝ ուր «զու»-ն, (անգլ «zoo»-«կենդանի»-ն) առկայ է հայերէնի մի շարք բառերում, ինչպէս «զուարակ», «զուարթ», «զուարթածաղիկ» եւ այլն, եւ տառադարձութեամբ ռուսերէնում յայտնւում է «ժիւ»՝ «աշխոյժ»-«կենդանի» բառով, իսկ «դի»-ն ու «դի+ակ»-ը բացայատօրէն հասկանալի են հայ մարդուն:
Հետեւաբար «Զոդիակ»-«զու-դի-ակ»-ը նշանակում է «կենդանութեան եւ մահուան ակ», այլապէս «կեանքի եւ մահուան շրջան, շրջապտոյտ», «ապրող-մեռնողների ակ»:
Բառի սկզբնական կառուցուածքը եղել է «Զիւ- դիայ - ակ»:
Յաւելուած.-
«Զու» արմատ բառի «ու» երկբարբառը ցոյց է տալիս՝ որ ապրող-աշխոյժ էակը «իգական» բնոյթի է, որի արական զոյգն է «զաւ»-ը՝ որից ունինք «զաւ-ակ»-ը, որ «արական բնոյթի ապրող ակ-էակ» իմաստն է ունեցել, հետեւաբար ենթադրում ենք որ «իգական բնոյթի ապրող էակ»-ը պիտի գրուէր «զուակ», իսկ արու եւ էգ «զաւակ»-ները միասնաբար պիտի արտայայտուէին մէկ բառով՝ «զեւակ», որի հիմքից էլ ռուսերէնի «ժիւ»-«կենդանի»-«աշժոյժ» բառը:
Յունական առասպելաբանութեան գլխաւոր աստուած «Զեւս»-ի անունը բխում է նոյն «զեւ» արմատից՝ երբ բառավերջի «ս»-ն յոգնակերտ մասնիկ է: Սա ցոյց է տալիս այդ աստուծոյ անընդհատօրէն արու եւ էգ զաւակներ ունենալու (այլապէս սերնդագործելու) հիւանդագին յատկանիշը (ուրիշ բան ու գործ չի ունեցել):
Ինչպէս որ «զ»-ն ռուսերէնում տառադարձուել է «ժ»-ի782782. Հակադարձ ձայանափոխութեանն էլ ակնարկել ենք «ժաման»>«զաման»-ի օրինակով՝ արաբերէնում: , ապա չի բացառւում որ «Զեւս»-ից առաջացած լինի յուդայականներին տրուող անգլ. «Jews» անունը…: