4. Աստուած

Արմատներն են «աս-տու-ած» կամ «աստ-տու-ած՝ որտեղ «տու»-ն առաջացել է «տիւ»-ից, քանզի «իւ»-ը բարդուելու պատճառով շեշտազրկուել է ու դարձել «տու», ուստի արմատների բուն ձեւը եղել է.-

=1.աս-տիւ-ած

=2.աստ-տիւ-ած

Մեկնութիւն 1.

«Աս-տիւ-ած»

«Աս»-ը Աստուածային սերմն է, «տիւ»-ը ցերեկը եւ լոյսը, «ած»-ը՝ ածելը, լցնելը կամ տալը: Հետեւաբար «Աստուած» նշանակում է.

ա.Աստուածային սերմին լոյս ածող-տուող,

բ.արեւային սերմին լոյս ածող-լցնող,

գ.Վերին սերմին (գլխին) լոյս ածող-տուող:

Մեկնութիւն 2.

«Աստ-տիւ-ած»

«Աստ»-ը նշանակում է «այստեղ», այսինքն երկիրն ու երկրայինները, «տիւ»-ը լոյսն է, ցերեկը, «ած»-ը՝ ածողը: Ուստի ունեցանք «այստեղ լոյս ածողը, տուողը»:

Մեկնաբանութիւն.-

Երկու մեկնութիւններն ամբողջացնում են իրար՝ առանց հակադրուելու: Հետեւաբար «Աստուած» մեզ լոյս մատակարարողն է՝ թէ՛ ֆիզիկական եւ թէ՛ հոգեւոր-իմացական: Քանզի «լոյսը» թէ՛ մարմնական սնունդ է եւ թէ՛ մտաւոր լիցք՝ ինչը լիարժէք արդարացնում է բառի բովանդակութիւնն ու իմաստը:

«Աստուած» բառը ինքնին Բարձրեալի անունը չէ՝ այլ Նրա մի յատկանիշը: