25. Օրիոն Համաստեղութիւն ( ⢫ - Դ տառ ) Հայկական Միջագետքի լեռներ

Պատկեր «87»

Գլխաւոր աստղերը-

• 1. Բետելգեյզ - Betelgeuse,
• 2. Ռիգել - Rigel,
• 3. Բելլատրիկս - Bellatrix,
• 4.Մինթակա,
• 5. Ալնիլամ,
• 6. Ալնիթակ,
• 7. Սայֆ,
• 8. Հատիսա (Խաթիսա),
• 9. Օրիոնի Տրապեց,
• 10.Մեյզա,
• 11.Թաբիտ:

Հարեւանները-

• 1. Երկուորեակ,
• 2. Ցուլ,
• 3. Էրիտանուս,
• 4. Նապաստակ,
• 5. Ռնգեղջիւր:

Կորդուաց աշխարհը երկրի վրայ պատկերում է Օրիոն համաստեղութիւնը՝ նուիրուած Հայկ նահապետի թոռ որսորդ-ձկնորս Կադմոսին, ⁵⁹⁵595. Բաբելոնեան արձանագրութիւններից յայտնի՝ որպէս «ձկնորս Դումուզի՝ Հայայից»: որն իր տիրոյթը կոչել է Ծաւդէք, կենտրոն ունենալով իր պապի կառուցած Փիւնիկ քաղաքը:

Բաւական յետոյ, Ծաւդէքի տիրակալ է դարձել Արայ Գեղեցիկի որդի Կարդոսը՝ որի անունով էլ տարածքի մի լեռնաշղթան կրել է Կարդուք (յետոյ՝ Կորդուք) անունը, քանզի Օրիոնը ոչ թէ լեռներով է ուրուագծւում երկրի վրայ՝ այլ Տիգրիս գետով, սկսած նրա ակունքներից՝ մինչեւ Միջագետք դուրս գալը: Այդ պատճառով էլ պատմութեան մէջ շփոթ է առաջացել Ծաւդէք-Կարդուք աշխարհի սահմանները որոշելու խնդրում:

Նոյնիսկ ուրարտական ժամանակաշրջանում՝ տարածքը կրել է նրա հիմնադիր Կադմոսի անուան «Կադմուխի» տարբերակը:

Ներկայացնենք Օրիոնի երկրային սահմանները: Տես՝ Պատկեր «88»:

Պատկեր « 88 » Միջագետք Հայոց Արեւելեան

Հիւսիսային սահմանը արեւմուտքում սկսւում է Քաղիրթ (ներկայիս Բաթման) գետի երեք ակունքներից, ⁵⁹⁶596. Tabit կոչուած 3 եւ 4 աստղերը, որոնց ընդհանրական Tabit անունն առաջացել է «Դաւիթ»-ից՝ ու համապատասխանում է Սասնայ Սիմ սարի հարաւային տարածքներից բխող Քաղիրթի 3 վտակներին: ապա Քաղիրթի Տիգրիսին միախառնուած կէտից շարունակւում է Տիգրիսի հոսքով դէպի արեւելք, այնուհետեւ Արեւելեան Տիգրիսի (այժմ Բոհտանի) հետ միացման կէտից շարունակւում է մինչեւ Բոհտանի ծայր արեւելեան Նորդուզ վտակի հետ միախառնման կէտը:⁵⁹⁷597. Առնոս լեռան հարաւ-արեւմտեան ծայրամասին, ուր աստղը  -ն է եւ կոչուել է «Ռիգել»=«ոտք» եւ պիտի համապատասխանի «Առնոյ ոտն»-ին: Այդ կէտից մի քիչ արեւելք՝ Նորդուզին միացող Բոհտանի ձախ վտակն իր ակունքներով կազմում է Օրիոնի հիւսիս-արեւելեան սահմանագիծը: Հարաւ-արեւելեան սահմանագիծն է կազմում Արեւելեան Խապուրի աջ վտակ Խեգիլը, որ Արարադի լեռնազանգուածն է բաժանում նրա արեւելեան հատուածից: Հարաւային սահմանագիծը արեւմուտքում սկսւում է Փիւնիկ-Փինակա քաղաքից արեւմուտք ընկած Տիգրիսի աջակողմեան ներկայիս Խալթան կոչուող վտակի ակունքներից մինչեւ միախառնումը մայր գետին, ու ապա շարունակւում է Տիգրիսի հոսքի ընթացքով դեպի հարաւ-արեւելք, մինչեւ միախառնումը Արեւելեան Խաբուրին:⁵⁹⁸598. Ըստ մեզ, Խաբուրը առաջացել է «Հաւ+ուր» արմատներից՝ եւ նշանակում է «Նախահօր (Նօյի) տեղն ու գետը»: Այդ կէտի K աստղը կոչւում է «Սայֆ»՝ որն առաջացել է հայերէնի «Ծաւ»-«Ծով» բառից, ու ցոյց է տալիս Տիգրիսի գետաբերանը հարաւի ովկիանին՝ երբ Հայկական լեռնաշխարհի ամբողջ հարաւը եղել է ջրածածկ: Սա խօսում է այն մասին՝ որ Օրիոն համաստեղութիւնը երկրի վրայ պատկերուել է դեռեւս Նօյ նահապետի օրերում:

Արեւմտեան սահմանը կազմում է Քաղիրթի (Բոհտանի) միախառնման կէտից մի քիչ արեւմուտք գտնուող եւ հարաւից Տիգրիսին միախառնուող վտակի (այժմ «Սավուր») հոսքագիծը՝ որ Մասիոն (այժմ Մարդին») լեռների զանգուածը կիսում է արեւելեան եւ արեւմտեան մասերի: Սա Երուանդունիների տարածքն է: