6. Քառաստիճան Միաստուածութիւն

Աստուածաբանութեան պատմութեան մէջ չի յիշատակւում մի կրօն՝ որը դաւանած լինէր քառաստիճան Միաստուածութիւնը:

Բայց եւ այնպէս, դա դեռ չի հաստատում, որ մարդկութեան հոգեւոր ժառանգութիւնում այդպիսին գոյութիւն չի ունեցել:

«Է»-ի մեկնութեան մէջ բացայայտել էինք, որ բացի իր երեք գլխաւոր կենտրոններից (գլուխ, սիրտ, սեռական օրգան)՝ էութիւնն ունի նաեւ այդ երեքը իրար շաղկապող ու գործի մղող, նաեւ ամբողջականութիւնը պաշտպանող չորրորդ միաւորը՝ լուսապսակը:

Վերեւի տողերում մենք քրիստոնէութիւնը դասակարգեցինք որպէս «եռաստիճան Միաստուածութիւն»: Սակայն իրականում դա քառաստիճան է՝ իր անտեսանելի «սուրբ»-ով, որը լոկ «հոգուն» վերաբերուող մի ածական չի, այլ առանձին մի միաւոր է: «Հայր, Որդի եւ Սուրբ Հոգի» ձեւակերպան մէջ՝ «Սուրբ»-ը լինելով Աստուածային լուսապսակի յատկանիշը, օգտագործուել է փոխան «լուսապսակի»:

Մեզ առայժմ յայտնի չեն այլ կրօններ՝ որոնց հիմքում դրուած լինի քառաստիճան համակարգը: Բայց գտել ենք, որ եղել են այդ համակարգի հանգուցային չորրորդ եւ վերջին միաւորի պաշտամունքը դաւանող ժողովուրդներ՝ այն էլ իրարից շատ հեռու միջավայրերում:

Սկանդինաւեան առասպելներում հանդիպում ենք մի «աստուծոյ»՝ որը կոչուել է «Od»:

Մեր համոզմամբ, «Od»-ից է առաջացել ռուս. «օդին=մէկ»-ը, անգլ. «Wednsday=Չորեքշաբթի» բառի «wed»-ը, ⁷⁵⁶756. Այս զուգահեռն առաջարկել է աստղաֆիզիկոս եւ ազգագրագէտ Գագիկ Պօղոսեանը՝ բանաւոր: նաեւ «wedding=պսակադրութիւն»-ը:

Արաբական առասպելաբանութեան մէջ, թերակղզու հարաւային բնակավայրերից մէկում յիշատակւում է «wed» կամ «woud» աստուածութիւնը՝ որի բուն նշանակութիւնն ու էութիւնը անյայտ է մնացել մասնագէտներին:

Բերուած զուգահեռներից ակնյայտ է դառնում, որ «Od»-ը առնչութիւն ունի «օդին»-«Մէկ»-ի հետ: Եւ եթէ «Մէկ»-ը հայոց այբուբենում «Ա»-ն է, Աստծուն ներկայացնող թիւը՝ ապա մշուշը փարատւում է, եւ «Օd»-ը լինում է Աստծուն յատկանշող անուններից մէկը:

Եթէ «Wednesday»-Չորեքշաբթին Կիրակիից հաշուելով շաբաթուայ 4-րդ օրն է՝ ապա ի՞նչ կապ կայ «Od»-«Աստուծոյ», «Odin»-«Մէկ»-ի եւ 4-ի միջեւ:

«Wedding»-պսակադրութիւնը արդե՞օք գործ չունի «Մէկ»-ի (միաւորման, «մէկ մարմին դառնալու»), «Աստուծոյ», «4»-ի եւ Չորեքշաբթիի հետ…

Od աստուածանուան հայերէն զուգահեռ բառն է «օդ»-ը: Սբ. Մեսրոպ Մաշտոց խօսում է վանական համակարգի կազմակերպման մասին՝ ու ասում է. «Նրանց որոնց վստահուեց օդը՝ թող բարի լինեն կարիքաւորներին ապահովելու կօշիկներով, նաեւ օդի այլ կարիքներով»:

Այստեղ «օդ»-ը ոչ թէ մեր շնչածն է՝ այլ մաշկը, կաշին, ուստի «օդի այլ կարիքներ»-ի մէջ են մտնում կաշուէ գօտին, տիկը, գլխարկը եւն.: Իսկ շնչուող օդն էլ իր հերթին՝ երկիր մոլորակի մաշկն է:

Բոլոր հարցադրումները պարզւում են՝ երբ վերլուծում ենք հայերէնի «օդ» բառով կառուցուած մօտ երկու տասնեակ հնագոյն մոռացուած ու այլաբանուած բառերը, որոնց բացատրութիւններն առաջարկւում են մեր կողմից:

Օդաբան =1.մաշկաբան, կաշուի մասնագէտ, 2. աուրայի մասնագէտ !!!:

Օդաբեր =1.մաշկը վերականգնող, մաշկաբեր, 2. լուսապսակ բերող (հոգեհարց !!!):

Օդագոյն =մաշկագոյն, կաշուի գոյն (քանզի երկնային օդը գոյն չունի):

Օդագործ =կաշուագործ:

Օդաթեւ =կաշուեթեւ:

Օդախաղաց =1.մաշկի թրթռացումը, մաշկի մէջ գնացող, 2. լուսապսակային թռիչք

ունեցող:

Օդախառն =կաշուեխառն (շորեղէն, կտորեղէն, հիւսկեղէն):

Օդակառոյց =կաշուեկառոյց (վրան, տաղաւար):

Օդահոտ =մաշկի հոտ, կաշուի հոտ (քանզի երկնային օդը հոտ չունի):

Օդաձեւութիւն =կաշի ձեւելու գործողութիւնը:

Օդամանուած =կաշուից մանուած-հիւսուած:

Օդայատակ =կաշուեյատակ, մորթիով յատակ:

Օդաչափութիւն =1.կաշի չափելը, 2. էներգետիկ դաշտի չափումը:

Օդապար =1.մաշկով պարուրուած (վէրք), կաշուէ ծածկ (օրինակ՝՝ վահանի),

2. աուրայով պարուրուած լինելը:

Օդատեսակ =1.մաշկի տեսակ, կաշուի տեսակ, 2. լուսապսակի տեսակ (գոյները,

շերտերը):

Օդափառ =1.մաշկի փայլք կամ փառ 2. լուսապսակի խտացուած փայլք:

Օդեղէն =1.կաշուեղէն, 2. լուսապսակային:

Օդենի =մաշկենի, մորթիենի:

Օդի =1.կաշուի համար բուծանուող կենդանի, 2. լուսապսակի հզօրութիւն:

Մեր խնդրանքն է ընթերցողից, որ սոյն բառերին տրուած մեր բացատրութիւնները համեմատի դոկտ. պրոֆեսոր Ռ.Ս. Ղազարեանի կազմած «Գրաբարի Բառարան»-ի տուեալների հետ:⁷⁵⁷757. Ռ. Ս. Ղազարեան, «Գրաբարի Բառարան», Երեւան, 2000, ԵՊՀ:

Ինչպէս օրինակներն են յուշում, նախկինում «օդ» ասելով հասկացել են ոչ միայն մեր շնչած կենսատու եւ կենսապահպան օդը՝ այլեւ շօշափելի մաշկն ու կաշին, նաեւ երկիր մոլորակի օդեղէն լուսապսակը:⁷⁵⁸758. Իրաւացիօրէն՝ առասպելների մէջ երկրագունդը պարուրող օդ-երկինքը ներկայացուել է իգական բնոյթով (Աստղիկ դիւցուհիով), որովհետեւ «պարունակիչ» է, «աման» է: Տես՝ պատկեր «97», եգիպտական օդ-երկինքի «Նուտ» աստուածուհին:

Պատկեր «97»

Քանզի մեր հիմնաւորումներով՝ օդը (այլապէս՝ երկինքը) երկիր մոլորակին կերպարանք տուող ու պաշտպանող միջանկեալ լուսապսակ-աուրան է (նաեւ օզոնային շերտը): Նոյն պատկերով էլ մաշկը շնչաւոր էակի միջանկեալ նիւթեղէն «օդ»-լուսապսակն է:

Հետեւաբար «Od»-աստուածը՝ որպէս Մէկ (ռուս. «օդին»)՝ Էութեան երեք գլխաւոր կենտրոններն ու ենթամասերը ի մի բերող ու որպէս մի ամբողջութիւն ներկայացնող աստուածութիւնն է: Անգլ. Wednnesday-ը որպէս 4-րդ օր՝ նուիրուել է սուրբ-ին, Սուրբ Երրորդութեան 4-րդ միաւորին: Wedding-պսակադրութիւնը ոչ այլ ինչ է՝ ապա թէ ոչ երկու սեռի ներկայացուցիչներին «պսակ-թագով» միասնական մի էներգետիկ միաւոր յայտարարելու արարողութիւնը, Աստուծոյ օրհնութեամբ:

Իսկ արաբերէնի «woud»-ը որպէս բառ՝ ներկայիս հասկացւում է «սէր», «համակրանք», «մտերմութիւն», որոնց մէջ ֆիզիկական սիրուց աւելի՝ շեշտւում է հոգեւոր ու մտաւոր բիւրեղային (սուրբ) կապը, ⁷⁵⁹759. Լուսապսակային՝ բայց ո՛չ մարմնական-բեւեռային կապը: ինչպիսին բնութեան մէջ հանդիպում է միայն ադամանդի եւ նմանատիպ բիւրեղների կերտուածքում...